وصال

به بی کرانه ها نگریستم ؛ در افق به جستجوی تو پرداختم ؛ از فرشتگان نشانی از تو جستم ؛ آسمانها را پیمودم تا نشانی یا حدیثی از تو بدست آورم .

از پیری تو را جویا شدم.

 گفت : دانم.

گفتم : بازگو.

گفت : تو را بدان جا راهی نیست که اهل دل را مَحرم دانند و بس.

در خود فرو رفتم و از هم گسستم.

گفتم : شرط محرم شدن .

گفت : مُحرم شدن ، چشم دل شستن و دل را به دلدار سپردن و صبر و انتظار.

گفتم :  مرا بسیار سخت و جانفرساست. چه کنم تا طی شود راهم ؟

گفت : سهل است اگر مرد راهی ، با آب دیده وضو ساز و دل را بجز محبت و یاد یار مشغول نساز وپای بند ها را بگسل و تا از هر چه پابندی رهایی یابی و لباس تقوا بر تن ساز و دل را روانه کن.

و کردم اینچنین و چه خوش منظری بود راه رسیدن. دلم می لرزید و روحم در تکاپو و اشتیاق و چه آرامش بخش بود لحظه دیدار .

در زلالی چشمهایت خودم را دیدم و در آینه دلم تو را . من در تو بودم یا تو در من ؟

فقط می دانم که دیگر من و تویی وجود نداشت و همه چی رنگ ما را به خود گرفت و چه زیبا بود این تلاقی و چه فرخنده بود زمان وصال.

عزیزم ؛

دوستت دارم ...