دوباره دلم واسه غربت چشمات تنگه ......... دوباره این دل دیوونه واست دلتنگه
چه زود گذشت ؛ روزا باهم بودن تو مشهد! وقتی با هم سمت حرم می رفتیم و تو دعا می کردی ! چه به خودم می بالیدم که همسری چون تو دارم! فدای اون چشمان زیبات ؛ نازنینم .. تو رو امام رضا بهم داد .. دعا کردم برام حفظت کنه برای همیشه؛ دعا کردم همیشه عاشق باشیم و خوشبخت و در راه خدا ... عزیز و مهربونم چه زیبا بود وقتی تو خواب بودی و من نگاهت می کردم! چقدر آرزوی این لحظه رو داشتم و به لطف خدا و ائمه بهش رسیدم! مدام یادم میافته سال پیش این موقع کجا بودم !! یه مرده که دیگه رمقی نداشت .. کسی که دنیا رو نمی خواست .. کسی که حاضر بود روزی هزار بار جای دیگران بمیره ... کسی که تنها و بی کس بود .. درکت برام سنگینه .. چون نقطهء مقابل زندگی پارسالمی! گاهی احساس گنگی می کنم .. نکنه همش خواب باشه .. نکنه از خواب پاشم ببینم همه چی مثل سابق ادامه داره!! یعنی اینقدر خدا دوسم داره!!! تو مشهد بیشتر شناختمت .. دیدم بهترین همسر دنیا ماله منه!! بهترین ومهربونترین یار دنیا رو دارم!! خدایا مهربونم شکر هزاران مرتبه شکر .... خدایا عشقم و ازم نگیر هیچ وقت! خدایا از روزی می ترسم که کسی رو بیش از من دوست داشته باشه! اونقدر مهربونی کرده که دیگه تاب غیر اون رو ندارم ...
نازنینم؛ قشنگم؛ گلم؛ بهترینم؛ عشقم؛ عمرم؛ همه زندگیم؛ بود و نبودم؛ دوستت دارم .. خیلی زیاد .. اونقدر که تو کلهء دنیاییم نمی گنجه!! می خوامت .. آغوش گرمت رو .. نفسهای مهربونت رو ... نوازشهای آرامش دهنه ات رو ... دستای پر از صفات رو ... شونه های آرومت رو .. چشمان دلربات رو ... همه چیز رو .. ای همه هستی من

سلام به بهترین آفریدهء خدا ... امروز که دارم این نامه رو می نویسم می دونم شاید تا مدتی نخونیش! چون قراره بعد از ظهر بریم مشهد!! باورت میشه!! با هم !! نمی دونم چی بگم .. ذره ذره وجودم در آتش عشقت می سوزه! هنوز یک ماه از اولین خواستگاری نمیگذره! بعد دو روز از نامه قبل اومدی و همونطور که تو دل من نشتی ... خانواده ام رو مجذوب خودت کردی!  از اون موقع بیشتر از قبل دیدمت اما عطش دیدارم هر ثانیه بیشتر شد! تو نه فقط همسرم! نه فقط همراهم؛ نه بال پروازم ؛ نه معشوقم؛ فقط اینا نیستی.. چیزی هستی که از وجودم بهم نزدیکتر و عزیز تری! و اگه خدایی نبود .. تو برام بهترین بودی! خدا!! خدایا من سالها تنها و بی کس .. تو این ماه مبارک رمضان ؛ اشک ریختم و ازت خواستم اگه می خوای تو دنیا زندگی کنم .. همسری بهم بده که منو به اوج برسونه! و تو خدا حاجتم رو دادی ! اما گفتی باید لایقش بشی! و من رو انداختی تو مردابی که داشت غرقم می کرد! و اگه فرشته نجات رو نفرستاده بودی ؛ اگر هم از دنیا بیرونم نمی کردی! مثل مرده ها فقط رته می رفتم! نفسی که گرم نباشه! همون بهتر که جسم هم نداشت!! اما تو خدایی و خدایی می کنی! مگه میشه به تو دل بست و نا امید شد! یه جرقه! اونم از طرف غریب طوس!! یا غریب الغربا!! من نمی دونم چه طور شکر کنم! از صاحب زمان که اینقدر دل شکوندم و باز من رو خوند! از باب الحوائج که به لبان تشنه رقیه قسمش دادم .. از حسین!!! از علی !!! از زهرا!!! از کی؟! خدایا تو بگو چطور شکر این نعمت رو به جا  بیارم! امام رضا دارم میام پابوست !! هنوز دو ماه نشده اونجا بودم!!! آقا جون باورم نمیشه!! شما خیلی مهربونین!! آقا حالا دعا کنین این عشق برای  همیشه و همیشه جانم رو بسوزنه! دعا کنین هر دو تا همیشه بال هم باشیم! دعا کنین برای همیشه محکم و قوی دا راه خدا باشیم! دعا کنین همیشه عاشق و خوشبخت باشیم!! در کنار بقیه دوستامون! و شاهد خوشبختی اونا!!! خدای خوب و مهربون؛ بهت گفتم از اول امسال بهت یقین کردم .. جلوم می بینمت .. چون حرفم رو می شنوی و دوستت دارم چون دوستم داری!
نمی دونم این نامه رو برای یار شروع کردم به برای خدا نوشتم! چون یار را خدا داد!! همراه عزیز و مهربونم ؛ برای همه سختیهایی که برای من کشیدی ؛ ازت ممنونم .. برای اینکه الان کنارمی ازت ممنونم .. برای اینکه همیشه با من خواهی بود ازت ممنونم .... قشنگ و مهربونم نه به اندازه ستاره ها! نه شنهای دریاها! نه دنیا! بلکه همه هستی و بود و نبود خدا! به اندازه تموم تخیل و درکم دوستت دارم و قول میدم سعی کنم خوب باشم ...
دوستت دارم نازنینم ....