دل تنگی

به نام آنکه دوستی را آفرید، عشق را ، رنگ را ...
به نام آنکه کلمه را آفرید.
و کلمه چه بزرگ بود در کلام او و چه کوچک شد آن زمان که میخواستم
از او بگویم.
که هر چه بود، پیش از هر کلامی، خودش گفته بود.
باید این واژه های کوچک را شست.

 چه سخت بود بیدلی را ، ساختن خانه ای در دل.
و این دل بینهایت، چه جای کوچکی بود برای دل بیتابش.



دلم خیلی تنگه خیلی ...... باورت میشه .. قد دریا ...... قد آسمون .......

..... چقدر دلم می خواد حرف بزنم ..اما نمی تونم ....... نمی دونم چی بگم